مبنای حقوقی دادخواست
اگر ملکی به شرط داشتن متراژ معین فروخته شده باشد و بعداً مشخص شود که متراژ ملک، کمتر از میزان قید شده در قرارداد است، خریدار، حق فسخ معامله را به دلیل کسر مساحت دارد. هم چنین ممکن است پس از فروش ملک، مشخص شود که متراژ آن بیشتر از متراژ معین شده در قرارداد است که در این صورت فروشنده می تواند، معامله را فسخ کند.
برای فسخ قرارداد، کسی که صاحب حق فسخ است، می تواند از طریق ارسال اظهار نامه ی رسمی و یا هر طریق دیگر مراتب فسخ قرارداد را اعلام کند و برای تأیید فسخ قرارداد به دادگاه صالح مراجعه کند.
البته الزامی به طرح دعوای تأیید فسخ در دادگاه نیست و کسی که قرارداد را فسخ کرده است، می تواند منتظر طرح دعا از سوی طرف مقابل بماند و ادعای فسخ را به عنوان دفاع در دادگاه مطرح کند.
طرفین دعوی
اگر مساحت ملک، بیشتر از متراژ قید شده در قرارداد باشد، همان طور که گفته شد، فروشنده حق فسخ دارد. بنابراین در دعوای تأیید فسخ، خواهان می باشد و مشتری، خوانده ی دعوا است. اگر مساحت ملک، کمتر باشد، خریدار حق فسخ دارد و به عنوان خواهان به طرفیت فروشنده، می تواند طرح دعوی کند.
مرجع صالح برای رسیدگی
از آن جا که دعوای تأیید فسخ، مربوط به ملک و مال غیرمنقول می باشد، دادگاه محل وقوع ملک، صالج به رسیدگی می باشد.
نحوه اجرای رأی
از زمانی که خریدار یا فروشنده، فسخ خود را اعلام کنند، معامله فسخ شده محسوب می شود. بنابراین رأی دادگاه فقط جنبه ی اعلامی دارد و اجراییه صادر نمی شود و اگر مبلغی هم بابت معامله داده شده باشد، باید جداگانه مطالبه شود.
